Filmy kot, lew

Z radiowych wiadomości Tom dowiaduje się, że z pobliskiego cyrku uciekł lew. Kocur zabija wszystkie drzwi i okna deskami, gromadzi pod ręką każdą możliwą broń, nie wiedząc, że lew właśnie ukrywa się w piwnicy. Gdy drapieżnik spotyka Jerry’ego, prosi go o pomoc w dotarciu do Afryki. A przy okazji o odrobinę jedzenia…

Komedia fantastyczna dla rodzinnej widowni. Niesamowite perypetie miniaturowych przedstawicieli obcej cywilizacji, którzy przybywają na Ziemię w statku kosmicznym do złudzenia przypominającym... człowieka.

Młoda Dorothy Gale i jej pies Toto zostają porwani przez tornado z ich farmy w Kansas do magicznej Krainy Oz.

Ekranizacja drugiej części "Kronik Narnijskich". Rodzeństwo Pevensie wraca niespodziewanie do Narnii, wezwani dźwiękiem magicznej rogu królowej Zuzanny. Minęło kilka stuleci. Prawowici władcy zostali wyparci przez Telmarów, których potomkiem jest obecnie panujący okrutny król Miraz, wuj księcia Kaspiana, którego ma pod opieką i którego planuje uczynić swoim następcą. Zmienia jednak zamiar w chwili, gdy żona daje mu własnego syna. Życie Kaspiana jest odtąd w niebezpieczeństwie, bo Miraz nie zawaha się, by go zabić, podobnie jak wcześniej zamordował jego ojca. Musi uciekać. Kieruje się do lasu, z nadzieją, że napotka tam mówiące zwierzęta, karłów, driady oraz inne mityczne narnijskie stworzenia, w tym samego legendarnego lwa, Aslana, których poznał dzięki opowieściom swojej starej niani.

Thierry jest jak zaginiony bohater filmu Wolny dzień Ferrisa Buellera Johna Hughesa, przypadkowo teleportowany do liceum po drugiej stronie Atlantyku. Krnąbrny zgrywus realizuje swój niewątpliwy potencjał w sztubackich próbach wysadzenia szkolnego profesora z rowerowego siodełka. Jego tumiwisizm pozwala mu trwonić energię na rzeczy pozornie nieistotne. Azymut dla tych chaotycznych ruchów wyznacza dopiero delikatna Roselyne, która tembrem swojego głosu i przeszywającym świstem bata rozstawia po klatce drapieżne lwice. W tym osobliwym, inspirowanym biografią tresera dzikich kotów Thierry’ego Le Portiera, "portrecie artysty z czasów młodości" (przypadającej na burzliwe lata 80.) jak echo pobrzmiewają słowa Paula Éluarda: Najkrótszą drogą z jednego punktu do drugiego nie jest linia prosta, ale sen.