Filmy film eksperymentalny, awangarda

Koniec XIX wieku, Londyn. Zdeformowany mężczyzna nazywany "Człowiekiem - słoniem" jest zmuszany do pracy jako atrakcja cyrkowa. Pewien lekarz postanawia mu pomóc.

Kocham Kino to hołd złożony magii kina. Film, powstał na 60. urodziny jednego z najbardziej opiniotwórczych festiwali filmowych na świecie - Festiwalu w Cannes. Obraz składa się z 33 etiud, zrealizowanych przez światowych reżyserów. Motywem łączącym je wszystkie jest nieśmiertelny temat kina. Pomysłodawcą obrazu jest pan Gilles Jacob szef Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Nie ulega wątpliwość, że każdy, kto szuka w kinie nie tylko rozrywki, ale również sztuki, znajdzie tutaj przynajmniej jednego ze swoich ulubieńców. W tej wielokulturowej mieszance, cenieni autorzy, zdobywcy Złotej Palmy składają hołd kinu, a każdy z nich robi to w swoisty dla siebie sposób. Skromny budżet miał zmusić reżyserów nie tylko do bycia szczególnie kreatywnymi, nieprzewidywalnymi, zabawnymi, czułymi, cynicznymi, kontemplacyjnymi, poruszającymi lub prowokującymi, ale również do bycia bardziej przystępnymi i śmiałymi - tłumaczył pomysłodawca - Giless Jacob. Kino może być cytrusowym zapachem obieranej pomarańczy, dotykiem ciepłej skóry pod jedwabną pończochą lub po prostu salą, zatopioną w ciemnościach, skąpaną w uczuciu oczekiwania.

Film ukazuje 36 godzin z życia Chopina, które kompozytor spędza w posiadłości George Sand w Nohant. W tym dniu miłość obojga bohaterów kończy się, a wraz z nią kończy się twórczość kompozytora, który na parę lat przed śmiercią umieścił na papierze ostatnią nutę. Tę właśnie George Sand nazwała "La note bleue".

Na odległej planecie Ygam rasa gigantów zwana Draags traktuje sprowadzonych ludzi jako zwierzątka domowe lub po prostu szkodniki. Wychowany w niewoli Terr ucieka swoim właścicielom, dołączając do dzikich ludzi. Dzięki skradzionemu urządzeniu edukacyjnemu, udaje mu się zmienić ich dotychczasowe życie i wszcząć bunt przeciw Draagom.

Sparaliżowana dziewczyna Lis, i jej przyjaciel i opiekun Fando, podróżują do mitycznego i tajemniczego miasta Tar. Po drodze napotkają wiele przedziwnych osób i przeżyją wiele niesamowitych przygód, a przeszłość, teraźniejszość i przyszłość staną się jednym.

Fernando (Paul Hamy), samotny ornitolog, poszukuje czarnych bocianów. Płynie kajakiem w głuszy przez wirującą kaskadę. Pochłonięty widokiem majestatycznego krajobrazu, zaskoczony, wpada do wody. Zostaje uratowany przez dwie chińskie pielgrzymki. Po nabraniu sił pogrąża się w niesamowitym i ciemnym lesie, próbując z powrotem dostać się na właściwy tor drogi.

Paula (Anna Karina), lewicowa dziennikarka, wyjeżdża z Paryża do francuskiej miejscowości Atlantic-Cité, gdy dowiaduje się o śmierci byłego kolegi i kochanka Richarda (László Szabó). Próbuje wyjaśnić zagadkę morderstwa, którego okoliczności są zaskakująco zbieżne z polityczną aferą Mehdiego Ben Barki.

Rok 2000. Skazanych na śmierć 200 osób zamkniętych w hangarze organizuje gigantyczną imprezę, podczas której dają upust swojemu szaleństwu.

Jean-Christophe (Gaëtan Vettier) jest synem prostytutki. Jako młodzieniec eksperymentuje ze swoją tożsamością. Przekracza kolejne granice, aż w końcu odnajduje zawsze nieobecnego ojca, o którym ciągle fantazjował. JC porusza się między brutalnością i marzeniami, spotyka demony z przeszłości i mierzy się z nimi w poszukiwaniu własnej drogi. „Little Gay Boy – Tryptyk” składa się z trzech części. Pierwsza to „Zwiastowanie”, kolejna nosi tytuł „Little Gay Boy Chrystus nie żyje”, a trzecia to „Ostatnia wieczerza”. Druga część filmu funkcjonowała najpierw jako niezależny film krótkometrażowy, który z sukcesem prezentowany był na festiwalach na całym świecie. „Little Gay Boy – Tryptyk” to pełnometrażowa, spójna forma. Mimo niskiego budżetu, może skłaniać do różnych interpretacji, a z pewnością nie pozostawia obojętnym.

Obraz wiecznej historii miłosnej między mężczyzną i kobietą w bardzo mrocznej Barcelonie, która właśnie wyłoniła się z faszyzmu Franco.